Miazma- głęboko ukryta słabość. (cz.1)

Poszukując właściwego środka, czyli leku dającego możliwie najpełniejsze i najtrwalsze wyleczenie, niezbędne jest określenie miazmy, w której aktualnie człowiek się znajduje. W każdym przypadku chorobowym homeopata rozważa zarówno objawy, jak i miazmę. Miazma (z greckiego -skaza, plama) oznacza pewną głębszą słabość, która czyni go podatnym na różne zachorowania. Miazma osłabia zdrowie człowieka i może być odziedziczona lub nabyta w ciągu życia.

Wyróżniamy 3 główne miazmy:

1. Miazma psoryczna- podstawowa przyczyna wszystkich chorób ostrych i przewlekłych. W historii choroby pacjenta lub jego przodków często stwierdza się zmiany skórne.
2. Miazma sykotyczna- może wynikać ze stłumionej infekcji rzeżączkowej u pacjenta lub jego przodków, czyniąca go podatnym na choroby charakterystyczne dla tej miazmy.
3. Miazma syfilityczna- najcięższa ze wszystkich miazm, stłumiona kiła u pacjenta lub jego przodków.

Oraz miazmy pośrednie:

1. Miazma ostra
2. Miazma durowa
3. Miazma grzybicza
4. Miazma malaryczna
5. Miazma tuberkulinowa
6. Miazma nowotworowa
7. Miazma trądowa

Miazma jest widoczna w dolegliwościach i chorobach z jakimi zmaga się pacjent, ale nie tylko. Jest widoczna w sposobie, w jaki pacjent odbiera chorobę czy problemy życiowe. Miazma mówi o głębokości choroby, stopniu desperacji i postawie pacjenta.

Spróbuję użyć przykładu dla lepszego zrozumienia.

Załóżmy ze w sąsiedztwie pojawił się przestępca – to będzie aktualny problem życiowy u danej osoby, może to być również choroba.

Osoba w miazmie ostrej odbierze tą sytuacje jako nagłe zagrożenie życia, tymczasowe, ale pojawi się paraliżująca panika i potrzeba ucieczki.

Osoba w miazmie psorycznej- cechuje się największym optymizmem, osoba podejmuje stosowne działania np. zamontuje kamery; jest nadzieja na normalne funkcjonowanie.

Osoba w miazmie durowej- zareaguje paniką i silnym stresem, w przeciwieństwie do miazmy ostrej zacznie robić wszystko, w celu szybkiego zabezpieczenia domu.

Osoba w miazmie malarycznej: akceptuje swoje problemy, nie walczy z nimi, czuje się godna pożałowania, nieszczęśliwa. Nie podejmuje działania, narzeka jak wielkiego ma pecha mieszkając w miejscu, gdzie grasują przestępcy.

Osoba sykotyczna: nie potrafi przystosować się do sytuacji, więc reaguje próbą akceptacji i ukrywania. Osoba ma poczucie słabości własnej osoby, będzie jedynie unikać, chować się, ograniczy do minimum wyjścia z domu, nie podejmie działań, aby zabezpieczyć dom, bo i tak nic to nie da.

Osoba w miazmie tuberkulinowej: pojawia się odczucie głębokiej opresji i pragnienie zmiany. Gorączkowa aktywność, wysiłki w celu natychmiastowego zabezpieczenia domu, presja czasu, aby szybko przenieść się w inne miejsce.

Osoba w miazmie nowotworowej: reaguje nadludzkim wysiłkiem, wytęża się pond siły. Aby przetrwać musi przekroczyć własne ograniczenia. Nie będzie spać, aby pilnować swojej rodziny, musi mieć wszystko pod kontrolą.

Osoba w miazmie trądowej: ma odczucie silnej opresji, głębokiej rozpaczy, czuje się złapana niezdolna do obrony, pozbawiona nadziei, izolacja, myśli samobójcze.

Osoba w miazmie syfilitycznej: postawa całkowitej beznadziei, co z kolei generuje całkowitą desperację lub ekstremalną rozpacz. Ta silna desperacja może skutkować działaniami „do ostatniej kropli krwi”, walką na śmierć i życie lub użyciem znacznej przemocy, włącznie z zabójstwami i próbami samobójczymi.

Innym przykładem będzie alkoholizm.

Problem z alkoholem u osoby psorycznej, będzie polegał na szukaniu okazji do spotkań ze znajomymi, weekendowe spożywanie alkoholu. Osoba sykotyczna będzie pić alkohol codziennie, wieczorami ,w samotności. Wie, że ma problem, ale próbuje go ukryć. Osoba syfilityczna upaja się w zasadzie bez przerwy, kilkukrotnie w ciągu dnia, tracąc poczucie czasu. Całkowita destrukcja.

Miazma jest miarą tego jak bardzo lub jak intensywnie lub jak przewlekle, jak głęboko i desperacko jest odbierana sytuacja, z która zmaga się pacjent.

Każda z tych miazm predysponuje do pojawienia się charakterystyczny dla tej miazmy chorób i dolegliwości. Choroba to nie tylko dolegliwości na poziomie fizycznym. Choroba to głębokie wewnętrzne zaburzenie, która znajduje wyraz w umyśle i w ciele.

Homeopatia jest cudownym narzędziem, pozwalającym na zachowanie i przywrócenie zdrowia, holistycznie, na każdym poziomie.

Dziękuję, że czytasz.

Bibliografia:

„Odczucia w homeopatii” – Rajan Sankaran

„Podróż choroby”- Mohinder Singh Jus